Filmy morderstwo, relacja ojciec-syn

Kevin Kline, Scott Glenn, Kevin Costner i Danny Glover wcielają się w role czterech bohaterów Zachodu, którzy nieświadomi niebezpieczeństwa, kierują się w stronę cichego, spokojnego miasteczka - Silverado. Niestety nie wiedzą, że miasteczko, w którym mieszkają ich rodziny i przyjaciele, zostało opanowane przez skorumpowanego szeryfa i bandę morderców. Czwórka rewolwerowców (z których - rzecz jasna - żaden nie zwykł pudłować), zanim zabierze się za ratowanie miasteczka, musi ocalić własną skórę, czyli odbić się nawzajem z więzienia i przekonać się, kto tak naprawdę im sprzyja.

Pozwól mi wejść to ukazana w niecodzienny i wyjątkowy sposób opowieść o prawdziwej przyjaźni. Do budynku, w którym mieszka Oskar (Kåre Hedebrant) wprowadza się Eli (Lina Leandersson) - na pozór normalna i spokojna dziewczynka. Zaraz po tym, w miasteczku dochodzi do okrutnych zbrodni. Chłopiec zapoznaje się z nową sąsiadką. Koleżeństwo bardzo szybko przeradza się w przyjaźń. Jednak czy przetrwa ona, gdy wyjdzie na jaw skrywana przez Eli mroczna tajemnica?

Kiedy wynalezione zostaje lekarstwo na mutacje, mutanci po raz pierwszy dostają możliwość wyboru: mogą zatrzymać swoje unikalne zdolności, które są jednak powodem ich izolacji i osamotnienia, albo pozbyć się ich i stać się normalnymi ludźmi. Różne punkty widzenia dwóch przywódców mutantów Charlesa Xaviera (Patrick Stewart), który domaga się tolerancji i zgody pomiędzy ludźmi i mutantami oraz Magneto (Ian McKellen), który wierzy, że przetrwać mogą tylko najsilniejsi, doprowadzają do ostatecznego testu: wojny, która ma zakończyć wszystkie wojny.

Antonio Salieri jest jednym z najbardziej cenionych kompozytorów swoich czasów, pozostaje jednak artystą, w twórczości którego brakuje iskry geniuszu. Gdy poznaje młodziutkiego Wolfganga Amadeusza Mozarta, od razu wywiązuje się pomiędzy nimi rodzaj rywalizacji. Szybko pojawia się nienawiść do konkurenta, zazdrość czyniąca z Salieriego potwora. Jednak to właśnie w postaci Salieriego tkwi iskra tragizmu. Kompozytor w przewrotny sposób utożsamia uczucia widzów, spośród których wszyscy chyba mają wielkie marzenia, które okazują się nie do spełnienia. Poza tym to Salieri opowiada całą historię, to jego głos słyszymy zza kadru. Mozart zaś pozostaje niejako z boku jako niedościgły ideał.

Głównym bohaterem filmu jest strażnik w muzeum, beznadziejny pechowiec, który przez przypadek uruchamia starożytną klątwę. W rezultacie miasto zaczynają nękać widmowe stwory, które wywołują całkowity chaos.

Arnold Schwarzenegger wciela się tym razem w rolę bezkompromisowego policjanta-twardziela. W pogoni za jednym z bandytów trafia nie gdzie indziej tylko do przedszkola i to w roli przedszkolanki. Okazuje się, że równie dobrze radzi sobie z dziećmi jak z bandytami, a co więcej poznaje bardzo miłą nauczycielkę. Niestety przestępca atakuje i trzeba znów wrócić do swojej prawdziwej tożsamości by uratować jednego z wychowanków.

Słynny autor powieści kryminalnych Harlan Trombley (Christopher Plummer) zostaje znaleziony martwy w swej posiadłości dzień po 85-tych urodzinach. Śledztwo prowadzi równie elegancki, co dociekliwy detektyw Benoit Blanc (Daniel Craig). Dzień przed fatalnym zejściem Trombleya w jego posiadłości odbyła się huczna uroczystość z udziałem jego dość szczególnej rodziny. Detektyw Blanc podejrzewa wszystkich, łącznie z najbardziej oddaną służącą denata. Z determinacją i wprawą przedziera się przez sieć rodzinnych zależności, zawiści, wzajemnych oskarżeń i finansowych oczekiwań. Motyw ma tu każdy, jak to w rodzinie. Okazji podczas urodzin seniora rodu również nie brakowało nikomu, ale sprawca może być tylko jeden. Zamknięci w luksusowej posiadłości, poddani nieszablonowym metodom śledczym Blanca, „bliscy” Trombleya zmuszeni są do podjęcia morderczej gry, której wynik do ostatniej chwili pozostanie zagadką.

Niezależnie od pozycji społecznej, rasy, płci i przekonań religijnych łączy nas jedno… niewiele wiemy o sobie. Skoro nie jesteśmy w stanie poznać do końca samych siebie, zawsze w kontaktach z innymi będziemy opierać się na stereotypach i uprzedzeniach. Tak jak bohaterowie filmu – ósemka osób mieszkających w Los Angeles, pozornie niezwiązanych ze sobą. Pewnego dnia przy drodze zostaje odkryte ciało brutalnie zamordowanego mężczyzny. Aby odkryć, kto jest mordercą, akcja filmu cofa się o dwadzieścia cztery godziny, śledząc działania wspomnianych ośmiorga osób, które mogą być zamieszane w tę zbrodnie…

Upalne lato w małym miasteczku w stanie Maine, na północnym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Frank (Nick Stahl), student architektury, wraca do rodzinnego domu na wakacje. Nawiązuje romans ze starszą od siebie kobietą z sąsiedztwa (Marisa Tomei), matką dwojga dzieci, pozostającą w separacji z mężem-gwałtownikiem (William Mapother). Ojciec Franka (Tom Wilkinson) jest nawet trochę dumny, że syn tak odważnie wkracza w dorosłość. Natomiast matka (Sissy Spacek) patrzy na jego związek z trudno skrywaną niechęcią, uważa go za błąd młodości i obawia się przykrych następstw.

Agent nieruchomości Jim Evers (Eddie Murphy - Gruby i chudszy, Dr. Dolittle) i jego rodzina stają twarzą w twarz z 999 ponurymi duchami, gdy, podczas burzy, zostają odcięci od świata w przyprawiającej o gęsią skórkę, rozsypującej się starej rezydencji Grace Manor. Teraz cała rodzina z pomocą Madame Leota (Jenifer Tilly - Strzały na Broadwayu, Kłamca Kłamca) jasnowidzki o nadprzyrodzonych zdolnościach musi przetrwać w przerażającym domostwie, pełnym duchów i dziwnych stworów i przełamać mroczną klątwę przed wybiciem zegara o 13:00.