Filmy koszmar, lustro, gazeta

Grupa przyjaciół przychodzi co wieczór do lasu, aby opowiadać sobie przy ognisku straszne historie. Za każdym razem narratorem jest inna osoba ze stowarzyszenia, która ma swój własny styl przedstawiania opowieści.

Teksas. Ładna, młoda żona ucieka od męża z jednym z jego pracowników. Upewniony o zaistniałej zdradzie przez prywatnego detektywa mąż, popada w obsesję zabicia pary kochanków. Od tej chwili nic nie jest już proste. Plan popełnienia zbrodni idealnej kompletnie zawodzi. Jej inicjator sam staje się ofiarą, zaś nieświadomi niczego kochankowie - celem wyrafinowanego i zdesperowanego mordercy.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Mehmet jest nowym zdobywcą Stambułu. Pracuje w wodociągach, ma młodą narzeczoną. Podczas burdy po meczu zaprzyjaźnia się z Berzanem, ulicznym sprzedawcą i kurdyjskim aktywistą. Pewnego razu podczas kontroli autobusu policja odnajduje obok Mehmeta porzuconą torbę z bronią. Przesłuchanie staje się brutalne i długie, gdyż zatrzymany wygląda podejrzanie kurdyjsko (ma ciemne włosy i ostre rysy twarzy). To zdarzenie niesie za sobą przykre konsekwencje: krąg znajomych Mehmeta stopniowo się przerzedza, w pracy pojawiają się problemy, spotyka się z szykanami ze strony sąsiadów, jego dziewczyna się załamuje. Jedyną osobą, która w pełni go rozumie jest Berzan, jednak i on nieustannie ściera się z policją. Gdy wydarza się tragedia, Mehmet wyrusza w długą podróż na Wschód (do ojczyzny Kurdów) i przechodzi tam powolną, lecz nieodwracalną metamorfozę. Dramatyczna przypowieść o tożsamości, przyjaźni, lojalności.

Po aresztowaniu utalentowany oszust Moist von Lipwig, chcąc odzyskać wolność zgadza się na przyjęcie zaoferowanego mu przez patrycjusza Ankh-Morpork stanowiska poczmistrza.

Oto pan Brooks (Kevin Costner) – odnoszący sukcesy biznesmen, hojny filantrop, kochający mąż i ojciec, filar lokalnej społeczności. Oddana żona nie widzi poza nim świata, a córka jest dla niego prawdziwym źródłem radości. Pan Brooks ma też pewną malutką tajemnicę... Dzięki nieprzeciętnej inteligencji i metodyczności odnosi sukcesy jako seryjny morderca, wobec którego policja jest bezradna od wielu lat. Nieposkromiona żądza mordu, rozpalana przez jego mroczne alter ego, Marshalla (William Hurt (I)), pcha go w kierunku kolejnej wyrafinowanej zbrodni. Jednak tym razem drobny błąd sprawi, że na trop Brooksa wpada wyjątkowo uparta detektyw Atwood (Demi Moore).