Filmy deszcz, policja, ucieczka

Przyzwoity, zwykły obywatel, lekarz Richard Kimble, zostaje niesłusznie oskarżony o zabicie żony. Ucieka i w zapierających dech w piersiach scenach jest ścigany przez oddział policjantów pod dowództwem Marshalla Geralda, aż w końcu sam dopada prawdziwego mordercę żony.

Do małego miasteczka w Północnej Karolinie przyjeżdża tajemnicza kobieta o imieniu Katie. Jest młoda i atrakcyjna, ale wiedzie życie pustelniczki. Wycofana, cicha, stroni od kontaktów towarzyskich, pozostaje na uboczu miejscowej społeczności. Pewnego dnia los stawia na jej drodze właściciela małego sklepiku. Alex jest wdowcem, samotnie wychowującym dwójkę dzieci. Pojawia się nić sympatii, Katie powoli zaczyna wpuszczać Alexa do swojego świata. I wtedy pojawia się widmo upiornej przeszłości.

Akcja filmu rozpoczyna się wiosną 1794 r. W rewolucyjnej Francji szaleje terror. Billaud Varenne oskarża Dantona i jego przyjaciół o działalność kontrrewolucyjną. Robespierre nie zgadza się wprawdzie na sądzenie Dantona, ale inni członkowie Komitetu przytaczają wciąż nowe argumenty przeciwko niemu. Jednocześnie dochodzi do konfiskaty redagowanej przez Desmoulinsa gazety dantonistów „Vieux Cordelier”. Wkrótce Danton otrzymuje poufne ostrzeżenie, że rząd nosi się z zamiarem aresztowania go. Z inicjatywy Robespierre'a dochodzi do spotkania obu przywódców, ale nie udaje im się osiągnąć porozumienia. W Komitecie Ocalenia Robespierre domaga się aresztowania Dantona. Nalega, by nastąpiło to szybko, gdyż czas pracuje na korzyść jego przeciwnika, który może w ciągu paru dni zmobilizować przeciw rządowi armię. Na podstawie raportu Saint-Juste'a zostaje przygotowana lista osób do aresztowania.

Kevin McCalister (Macauley Culkin) znowu daje się we znaki - tym razem mieszkańcom Nowego Jorku. z odpowiednią ilością gotówki i kart kredytowych, zamienia metropolię w swój prywatny plac zabaw. Najwięcej utrapienia mają z nim znani z poprzedniego filmu dwaj gamoniowaci włamywacze (Joe Pesci i Daniel Stern), którzy właśnie w Nowym Jorku planują swój wielki skok.

Ostatni dzień wojny. Poranek pierwszego dnia pokoju. Pokazać tej szczególnej nocy losy młodego człowieka uwikłanego w okupacyjną przeszłość, zmęczonego bohaterstwem, przeczuwającego inne, lepsze życie. Cóż to za piękny temat do filmu. Tej szczególnej nocy spotyka się przeszłość z przyszłością - i zasiada do jednego stołu. Przy akompaniamencie tang i fokstrotów bohater filmu, Maciek Chełmicki, szuka odpowiedzi, jak żyć dalej - jak zrzucić dławiący bagaż przeszłości, rozwiązuje odwieczny dylemat żołnierza. Słuchać czy myśleć. A jednak Maciek zabije...

Robert Cummings wciela się w rolę pracownika fabryki samolotów w Los Angeles, który jest świadkiem bombardowania fabryki przez nazistowskiego agenta. Podczas eksplozji ginie przyjaciel bohatera, a on sam zostaje niesłusznie oskarżony o sabotaż. Aby oczyścić się z zarzutów, Cummings wyrusza w pościg, który poprowadzi go od BoulderDam do City Music Hall w Nowym Jorku i w końcu doprowadzi do niebezpiecznej konfrontacji na szczycie Statuły Wolności.

Aktorka zostaje zamordowana przez męża, który zazdrosny jest o wszystkich jej młodych towarzyszy. Następnego dnia pisarz Robert Tisdall (który akurat jest jednym z tych młodzieńców) odkrywa jej ciało na plaży. Biegnie wezwać policję, ale dwóch świadków myśli, że to on jest uciekającym mordercą. Robert zostaje aresztowany, ale ze względu na zamieszanie w sądzie, ucieka i próbuje wraz z córką policjanta, Ericą, udowodnić swoją niewinność...

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Serial rozpoczyna się od procesu Staszka (Tomasz Schuchardt), syna naczelnika Pogotowia Górskiego Jana Tarnowskiego (Bogusław Linda). Chłopak jest oskarżony o pobicie wykładowcy. Dostaje wyrok w zawieszeniu i opiekę kuratorską. Rezygnuje ze studiów prawniczych, opuszcza Kraków i wraca do Zakopanego. W domu nie przyznaje się matce ani do procesu, ani do porzucenia studiów. Jedyną osobą, która zna prawdę, jest jego ojczym Witold. Co czeka Staszka w Tatrach? Czy zostanie ratownikiem, podobnie jak ojciec? Czy wśród członków załogi GPR chłopak znajdzie prawdziwych przyjaciół?