Filmy nastolatek, teściowa

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Mostowiakowie to wielopokoleniowa rodzina – są tu dziadkowie: Lucjan i Barbara, czwórka ich dorosłych dzieci: Maria, Marta, Marek i Małgorzata, którzy mają już swoje własne ogniska domowe. Członków rodziny łączy niegasnąca miłość i zrozumienie. Dzieci nieustannie znajdują oparcie w dziadkach, bez względu na wagę spraw, czasem zabawnych, często jednak bardzo poważnych. Są dla siebie nawzajem podpora i zachętą, zarówno dzieci dla rodziców jak i dla starszego pokolenia. Choć i w tej rodzinie zdarzają się spory a nawet kłótnie – mimo to potrafią znaleźć rozwiązanie do przyjęcia przez wszystkich. To miłość sprawia, że rodzina jest silna.

Akcja serialu rozgrywa się w jednej z warszawskich kamienic, w latach 60. XX wieku. Głównymi bohaterami są dwie zaprzyjaźnione rodziny – Jankowscy i Kamińscy – a każdy odcinek jest poświęcony jakiemuś wydarzeniu z ich codziennego życia.

Rok 1665. Miasto Delft, Holandia. Siedemnastoletnia Griet (Scarlett Johansson) zostaje służącą w domu malarza Johannesa Vermeera (Colin Firth). Choć dzieli ich wszystko - pochodzenie, wychowanie, wykształcenie - Vermeer odkrywa w Griet pokrewną duszę, która, tak jak on, ma intuicyjne wyczucie barw i światła. Odsłania więc przed nią tajemniczy świat swoich obrazów. Dla Griet rosnąca zażyłość z jej panem to ogromne niebezpieczeństwo. Na dodatek dziewczyna wpada w oko protektorowi Vermeera, van Ruijvenowi. Zaintrygowany związkiem łączącym malarza ze służącą, van Ruijven zamawia u Vermeera portret Griet, czego efektem będzie jeden z najwspanialszych obrazów, jaki kiedykolwiek powstał. Ale Griet przyjdzie za to drogo zapłacić.

Ja to mam szczęście to serial komediowy opowiadający losy przezabawnej pięcioosobowej rodziny. Akcja głównie dzieje się w kuchni – miejscu rodzinnych spotkań, gdzie poruszane są tematy codzienne, czasami komiczne, czasami tragiczne, gdzie się plotkuje przy kawie lub wypłakuje przy tabliczce czekolady. W rodzinie rządzi twardą ręką Joanna, z zawodu pielęgniarka. Jej obecny mąż Jerzy, oddany bezgranicznie i zakochany po uszy, pracuje jako deweloper. W domu jest troje dzieci: Ela –córka Joanny z poprzedniego związku, nastoletni syn Jerzego oraz 8-letnia Zosia, córka Jerzego i Joanny. W wychowaniu dzieci uczestniczą także była żona Jerzego i były mąż Joanny. Swoje trzy grosze wtrącają także dziadkowie: rodzice Joanny oraz pełna temperamentu, kochająca życie i… mężczyzn matka Jerzego. Taka mieszanka prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.