Filmy zazdrość, choroba

Historia młodej tancerki chcącej zabłysnąć na wielkiej scenie.

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Jest to pełna humoru i ciepła opowieść o paryskiej cyganerii epoki romantycznej, skupionej wokół salonu Madame George Sand. Skandalizująca pisarka, zauroczona muzyką Chopina pragnie za wszelką cenę podbić serce wielkiego Polaka narażając się na plotki i niewybredne dowcipy.

Pewna wyspa. Kobieta jedzie na swoim rowerze. Helena wymknęła się z domu, aby wreszcie rozpocząć pracę w hotelu jako sprzątaczka. Wchodząc do pokoju, zaskakuje pewną parę podczas... gry w szachy. Zafascynowana napięciem i intymnością tej sceny, zaczyna się pasjonować - aż do obsesji - tą grą. Doprowadza do momentu, w kiedy może utracić swoje dotychczasowe życie...

Czy jest lepszy sposób na to, aby nigdy więcej nie cierpieć z miłości? Odwrócić się od tego, by być małżonkiem i osiąść z najlepszym przyjacielem? W każdym razie to Vincent (William Lebghil) właśnie przeżywa! A jego najlepszy przyjaciel to najlepszy przyjaciel, Néféli (Margot Bancilhon), młoda szalona prawniczka. Dwójka kolegów przysięga, że nigdy się nie zakochają, będą żyli w przyjaźni. Ale po kilku tygodniach współsprawstwa i szczęśliwego współżycia Vincent spotyka Julie (Camille Razat).

Na czele wielopokoleniowej rodziny Lubiczów stoją dziadkowie, Maria i Władysław. Pani Maria prowadzi aptekę w swoim domu na warszawskiej Sadybie. Pomaga jej córka Elżbieta. Druga córka, Dorota, jest zakonnicą. Starszy syn, Paweł, ceniony chirurg pracuje w szpitalu, a popołudniami dorabia w spółdzielni lekarskiej. Młodszy, Ryszard, jest hydraulikiem. Wraz z żoną Grażyną na próżno marzy o upragnionym dziecku. Wszystkie dzieci i wnuczęta często odwiedzają gościnne mieszkanie dziadków. Na krótko przed siedemdziesiątymi urodzinami seniorki rodowego klanu w domu Lubiczów pojawia się także ich jeszcze jedna córka Monika, od lat skłócona z rodzicami. Czyżby happy end? Nie, już pierwszy odcinek filmu zapowiada wielkie kłopoty.

Zanim Monika Milewska i Artur Sagowski się poznali, wiedzieli o życiu już całkiem sporo. Niestety głównie to, że nie zawsze jest łatwe… Monika miała „pod górkę”. Opuszczona jako dziecko przez matkę, wychowywała się w domu dziecka. Wie, że musi liczyć na siebie. Nikt za nią trudnych i ważnych decyzji nie podejmie. Jej codzienność to ciągła walka – dosłownie i w przenośni – Monika zarabia przecież na życie jako bokserka. Artur – wykształcony ekonomista z zamożnej warszawskiej rodziny. Od dziecka realizował swoje pasje. Z sukcesami brał udział w wyścigach samochodowych, a niedawno objął fotel prezesa w rodzinnej firmie. Nie ma w nim jednak cienia snobizmu, ani wywyższania się. Ceni sobie w ludziach dobro i tym też kieruje się w życiu. Ona - licząca każdy grosz i On – podpisujący milionowe kontrakty. Na dodatek, każde z nich z poukładanym już życiem osobistym… I jak teraz wrażliwy twardziel – Artur ma porzucić swoją piękną dziewczynę, a Monika zostawić chłopaka, z którym jest od lat? Jakby tego było mało: są miliony Artura, na które wielu, także członków rodziny, patrzy z zazdrością i myśli tylko o tym, jak się do nich dobrać. Jest też bokserski talent Moniki - ambicja jej chłopaka i bokserskich promotorów…

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Serial jest dramatem prawniczym, obalającym mit o tym, że ciche i spokojne dzielnice miast są całkowicie bezpieczne. W rzeczywistości bywają one niemymi świadkami najczarniejszych nawet zbrodni. Annabeth jest młodą energiczną kobietą, prokuratorem z imponującym wynikiem wygranych spraw sądowych. Z urlopu macierzyńskiego wróciła właśnie do pracy i podejmuje się rozwiązania najtrudniejszych przypadków zbrodni, popełnionych w dzielnicy, w której mieszka. Zapału dodatkowo dodaje jej świadomość, że jednocześnie chroni własną rodzinę i sąsiadów.