Filmy nadzieja, depresja

Henry Poole umiera. Postanawia zrobić to w ciszy i spokoju. Kupuje więc dom, na jednym z kalifornijskich osiedli, w którym zaszywa się ze sporą ilością alkoholu. Niestety nie będzie mu dane odejść z tego padołu łez bez komplikacji. Wszystko dzięki specyficznym sąsiadom i krwawiącej twarzy Jezusa, która pojawiła się na ścianie jego domu.

Na czele wielopokoleniowej rodziny Lubiczów stoją dziadkowie, Maria i Władysław. Pani Maria prowadzi aptekę w swoim domu na warszawskiej Sadybie. Pomaga jej córka Elżbieta. Druga córka, Dorota, jest zakonnicą. Starszy syn, Paweł, ceniony chirurg pracuje w szpitalu, a popołudniami dorabia w spółdzielni lekarskiej. Młodszy, Ryszard, jest hydraulikiem. Wraz z żoną Grażyną na próżno marzy o upragnionym dziecku. Wszystkie dzieci i wnuczęta często odwiedzają gościnne mieszkanie dziadków. Na krótko przed siedemdziesiątymi urodzinami seniorki rodowego klanu w domu Lubiczów pojawia się także ich jeszcze jedna córka Monika, od lat skłócona z rodzicami. Czyżby happy end? Nie, już pierwszy odcinek filmu zapowiada wielkie kłopoty.

Koniec XIX wieku, Londyn. Zdeformowany mężczyzna nazywany "Człowiekiem - słoniem" jest zmuszany do pracy jako atrakcja cyrkowa. Pewien lekarz postanawia mu pomóc.

Tom jest niepoprawnym romantykiem. Wierzy, że nawet w obecnych cynicznych czasach prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. Niestety Summer nie podziela jego zdania. To nie przeszkadza Tomowi walczyć o uczucia dziewczyny. Jest jak współczesny Don Kichote – marzyciel próbujący osiągnąć nierealne cele. Po jakimś czasie nie jest zakochany w Summer, tylko w idealizowanym obrazie dziewczyny, który sam stworzył. Historia zaczyna się w dniu gdy piszący teksty na kartki z życzeniami Tom (Joseph Gordon-Levitt) poznaje nową sekretarkę swojego szefa, Summer (Zooey Deschanel). Dziewczyna wydaje się być poza jego zasięgiem, ale okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Oboje uwielbiają The Smiths i surrealistyczne obrazy Magritte’a. Do tego Tom kiedyś mieszkał w Jersey, a Summer ma kota o imieniu Bruce. Pasują do siebie jak dwie połówki jabłka… Po trzydziestu jeden dniach akcja powoli się rozwija. Trzydziestego drugiego dnia Tom jest już zakochany na zabój. Summer jawi mu się jako ideał. Sto osiemdziesiątego piątego dnia przychodzi lekkie zawirowanie, ale Tom wciąż ma nadzieję. Jego relacja z Summer jest raz lepsza, raz gorsza – spotykają się, po chwili przestają do siebie odzywać. W filmie pojawiają się skoki w czasie, sceny na dzielonym ekranie, karaoke. Wszystko to składa się na kalejdoskop przeżyć i skłania do refleksji na temat tego, czemu próbujemy zrozumieć czym jest miłość.

Niezależnie od pozycji społecznej, rasy, płci i przekonań religijnych łączy nas jedno… niewiele wiemy o sobie. Skoro nie jesteśmy w stanie poznać do końca samych siebie, zawsze w kontaktach z innymi będziemy opierać się na stereotypach i uprzedzeniach. Tak jak bohaterowie filmu – ósemka osób mieszkających w Los Angeles, pozornie niezwiązanych ze sobą. Pewnego dnia przy drodze zostaje odkryte ciało brutalnie zamordowanego mężczyzny. Aby odkryć, kto jest mordercą, akcja filmu cofa się o dwadzieścia cztery godziny, śledząc działania wspomnianych ośmiorga osób, które mogą być zamieszane w tę zbrodnie…

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Po dziewięciu latach drogi dwójki nieznajomych, którzy przypadkowo spotkali się w pociągu jadącym do Wiednia, krzyżują się ponownie - tym razem w Paryżu. Podczas trasy promocyjnej nowej książki Jesse (Ethan Hawke) dostrzega, że w paryskiej księgarni przypatruje mu się Celine (Julie Delpy). Ona mieszka teraz w Paryżu, on w Nowym Jorku. On odlatuje jeszcze tego samego wieczora, mają więc zaledwie kilka godzin, by sprawdzić, czy ich uczucie jest tak samo silne jak dziewięć lat wcześniej w Wiedniu.

Solaris – planeta, która materializuje obraz tych, z kim nie jesteśmy w stanie się rozstać w swoich myślach, uczuciach, życzeniach, bez względu na to, jakiego rodzaju są to uczucia: czy to miłość, żal, czy poczucie winy. Solaris nie więzi, ale i nie wypuszcza swoich gości, wciela jedynie w życie to, z czym nigdy nie będzie się w stanie rozstać. W dużej mierze film stanowi połączenie fantastyki z rozmyślaniami o kosmosie, Ziemi, człowieku, sumieniu, życiu, śmierci i odpowiedzialności przed przyszłością.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Para detektywów zostaje przydzielona do wyjaśnienia szeregu spraw paranormalnych.